Choroba Leśniowskiego-Crohna to przewlekłe zapalenie jelit o nieznanym pochodzeniu. Ze względu na niejednoznaczne objawy – takie jak bóle brzucha, gorączka, zmiany skórne, osłabienie i utrata masy ciała – jest dosyć trudna do zdiagnozowania. Czasami mija kilka lat pomiędzy wystąpieniem objawów a zdiagnozowaniem schorzenia, a zdezorientowany pacjent szuka pomocy u wielu specjalistów. Choroba Crohna może mieć łagodny lub gwałtowny przebieg i często jest mylona z innymi dolegliwościami układu pokarmowego.

Nie ma jednego badania, które potwierdza lub wyklucza chorobę Crohna. Jednak lekarz ma do dyspozycji kilka metod, które pomagają postawić właściwą diagnozę. Przede wszystkim badanie należy rozpocząć od dokładnego wywiadu rodzinnego, gdyż udowodniono, iż schorzenie to może mieć podłoże genetyczne. Dalsza diagnostyka opiera się na szczegółowych badaniach jelit – za pomocą endoskopu, rezonansu magnetycznego bądź specjalnej kapsułki z bezprzewodową kamerą, którą należy połknąć. Dopiero połączenie wszystkich elementów diagnostyki może dać odpowiedź na pytanie, czy występujące dolegliwości mają związek z chorobą Leśniowskiego-Crohna czy też nie.

W przypadku zdiagnozowania choroby Crohna należy sobie uświadomić, iż obecnie jest to schorzenie nieuleczalne. Celem podjętego leczenie jest przede wszystkim opanowanie stanu zapalnego i złagodzenie nieprzyjemnych objawów. Terapia odbywa się głównie za pomocą sterydów, leków przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych, a czasami także przy użyciu leków biologicznych (zawierających przeciwciała). Równie ważna jest odpowiednia dieta. W niektórych przypadkach niezbędna jest interwencja chirurgiczna, która polega na usunięciu niektórych odcinków przewodu pokarmowego. Podjęcie terapii umożliwia złagodzenie objawów i remisję choroby, jednak schorzenie zazwyczaj nawraca i wymaga wznowienia leczenia.